Gdy byłem małym chłopcem moim marzeniem było zostać strażakiem lub policjantem – zawsze chciałem nieść pomoc ludziom w potrzebie i choć z czasem moje zainteresowania i plany się zmieniały, dziecięca chęć pomocy innym cały czas gdzieś tam we mnie siedziała. Pewnie dlatego poszedłem na studia BHP. Zostając inspektorem BHP, a później awansując na kolejne stanowiska pracy mogłem się zatroszczyć o bezpieczeństwo ludzi od wewnątrz, czyli nakreślając im jakie są zagrożenia związane z wykonywanymi przez nich zawodami. Może nie jest to ta forma pomocy innym, jaką założyłem sobie w czasach dzieciństwa, jednak uważam, że każdy sposób pomocy innym jest dobry, o ile poświęcamy się naszym obowiązkom w 100% i naprawdę zależy nam na ludziach.
Po pierwszym roku studiów moja chęć pomocy innym była tak wielka, że mimo braku wykształcenia i doświadczenia zacząłem poszukiwać jakiegoś dobrego dla mnie zajęcia. Dzięki znajomościom nawiązanym na studiach udało mi się zdobyć niewielką praktykę z BHP w pewnej krakowskiej firmie. Nie mogłem się nazwać inspektorem, ani nawet asystentem inspektora BHP, jednak i tak byłem zadowolony, że w przeciwieństwie do innych kolegów nie poprzestałem tylko na nauce, a zacząłem zdobywać doświadczenie. W firmie poznałem starszego inspektora BHP, który całkowicie rozumiał moje podejście do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, bo sam miał kiedyś podobne odczucia. Inspektor BHP Kraków powiedział mi, że po skończeniu studiów mam się do niego zgłosić, a on wtedy postara się znaleźć mi jakąś ciekawą i satysfakcjonującą mnie pracę. Po tylu latach pracy w branży na pewno ma już spore znajomości.