W polskim systemie prawnym materiały niebezpieczne definiuje się zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z tym dokumentem za materiały niebezpieczne uznaje się w szczególności substancje i preparaty chemiczne stwarzające zagrożenie dla zdrowia lub życia. Czym się kierować przy przechowywaniu takich materiałów? Jakie przepisy to regulują?
Zasady przechowywania materiałów niebezpiecznych w naszym kraju obejmują z założenia dwa systemy prawne. Z jednej strony są to polskie akty o charakterze normatywnym, z drugiej strony regulacje unijne. Tym samym możemy znaleźć różne klasyfikacje tychże materiałów. Chyba najbardziej popularny podział, uwzględnia ADR – międzynarodowa konwencja dotycząca drogowego przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych produkowanych na całym świecie. Według tej klasyfikacji wyróżniamy: materiały wybuchowe, gazy palne, gazy niepalne, gazy trujące, ciecze zapalne, materiały stałe zapalne, materiały samozapalne, niebezpieczne w zetknięciu z wodą, utleniające, nadtlenki organiczne, trujące, zakaźne, radioaktywne, żrące, niebezpieczne. W polskich przepisach, magazynowanie materiałów niebezpiecznych głównie dotyczy materiałów wybuchowych, wyrobów petrochemicznych oraz nadtlenków organicznych. W przypadku innych, należy kierować się wiedzą i praktyką inżynierską.